انسداد شریانی بیماری از یک بیماری مشخص به نام تصلب شرایین، که علت به وجود آمدن آن وجود ماده ای مومی شکل در درون رگ ها است، سرچشمه می گیرد. این ماده را به نام پلاک می شناسند.
هنگامی که در درون رگ ها پلاک به مقادیر کافی انباشته شود، عروق مسدود شده و جریان عادی خون آهسته و یا از حرکت باز می ایستد. ممکن است این جریان خون کند به اختلال “ایسکمی” خاتمه یابد. ایسکمی هنگامی واقع می شود که در سلول های بدن به مقدار لازم اکسیژن وجود نداشته باشد. سرخرگ های محیطی بسته شده در ناحیه پایین بدن، عمدتا موجب درد و احساس ناراحتی، گرفتگی و اسپاسم در پاها می گردد. اقداماتی مانند سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا میتوانند تولید پلاک ها را توسعه دهند.
اگر درون رگ ها پلاک به مقادیر کافی انباشته شود، عروق مسدود شده و جریان عادی خون آهسته می شود و یا از حرکت باز می ایستد. این جریان خون کند ممکن است باعث اختلال “ایسکمی” شود. ایسکمی هنگامی اتفاق می افتد که در سلول های بدن به مقدار لازم اکسیژن وجود نداشته باشد. سرخرگ های محیطی بسته شده در ناحیه پایین بدن، معمولا موجب درد و احساس ناراحتی، گرفتگی و اسپاسم در پاها می گردد. اقداماتی مانند سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا قادرند تولید پلاک ها را توسعه دهند.
انسداد شریانی در هر شرایطی که جریان خون از بدن افت کند و یا حرکت شریان ها را متوقف کند به وجود می آید. این بیماری در اندام های تحتانی بسیار شایع هستند.
انسداد شریانی به دو صورت حاد و مزمن وجود دارد. انسداد شریانی حاد به دلیل لخته شدن خون در رگ های اصلی و انسداد شریانی مزمن به دلیل انباشته شدن پلاک ها به مقادیر کافی می باشد.
اگر انسداد شدید نباشد می توان آن را با ترک سیگار، ورزش روزانه و منظم و همچنین کاهش وزن کنترل کرد.
جهت درمان انسداد شریانی، آنژیوپلاستی به وسیله بالون و یا استنت محیطی برای عروقی که شدیدا مسدود شده اند تجویز کرد که به کار بردن این روش ها مستلزم وجود درد یا علائم به خصوص دیگر می باشد.
شیوه درمان دیگری به نام جراحی بای پس عروق محیطی وجود دارد که در آن جریان خون را درناحیه اطراف عروق تنگ برقرار کرده و سبب درمان انسدادهای شریانی می شود. در واقع در جراحی انسدادهای شریانی، ناحیه انسداد از ناحیه عبور جریان خون خارج شده و به نوعی دور زده می شود. در این روش جراح با ایجاد برش در قسمتی از پا یا دست و یا حتی زیر شکم با ابزاری مصنوعی و یا با بهره گیری از پیوند رگ (استفاده از رگ های خود بیمار) دو نقطه پایین و بالای ناحیه انسداد را به هم متصل کرده و ناحیه انسداد از ناحیه عبور جریان کنار زده می شود.